Flokkur: Lúther

Í þessari samveru ætlum við að skoða hvaða hlutverk það er sem kirkjan hefur í lúthersku kirkjunni og til þess ætlum við að horfa á sakramentin tvö sem Lúther skrifaði mikið um: skírnina og kvöldmáltíðina. Gott að lesa vel kaflana í “Hér stend ég” sem fjalla um skilning Lúthers á því hvaða hlutverki kirkjan og sérstaklega sakramentin hafa að gegna. Sakramenti þýða “leyndardómur” og hafa líka verið kölluð “náðarmeðul” á íslensku. Það er vegna þess að við trúum því að í gegnum efnin í sakramentunum (vatnið í skírninni, brauðið og vínið í altarisgöngunni) sé náð Guðs miðlað til manneskjunnar á alveg sérstakan, leyndardómsfullan hátt.

Hér þurfum við að passa upp á að verða ekki of abstrakt og nota ekki bara “himnesku” þegar við tölum um það sem kirkjan er. Við getum notað myndir og líkingar eins og fjölskyldu, tré, líkama, skip eða múrsteinsbyggingu til að tala um hvernig kirkjan er. Líkingar Jesú um þau sem trúa á hann og mynda kirkjuna, móta líka skilning Lúthers og okkar sjálfra um sakramentin, skírnina og kvöldmáltíðina.

SKÍRNIN hafði sérstaka stöðu í huga Lúthers og hann sagði einhvern tímann að skírnardagurinn hans væri merkilegasti dagur lífs hans – þótt hann myndi ekkert eftir honum sjálfur. Og hann sagði líka að eina “vígslan” sem skipti máli væri sjálf skírnin – ekki djákna-, munka-, presta- eða biskupsvígslur. Það er vegna þess að skírnin táknar á alveg sérstakan hátt kærleika og náð Guðs sem manneskjan fær að taka á móti. Skírnin er þannig áþreifanlegur farvegur fagnaðarerindisins í lífi manneskjunnar hér og nú. Ungbarnaskírnin er sérstakt tákn um náð Guðs í lífi manneskjunnar, vegna þess að ungbarnið sjálft er elskað og virt fyrir það sem það ER ekki það sem það GERIR eða GETUR.

KVÖLDMÁLTÍÐIN er hitt sakramentið, og er tákn um kjarnaatriði kristinnar trúar, sem er náðin og minningin um dauða og upprisu Jesú Krists. Rifjum upp að kvöldmáltíðin er haldin eins og Jesús og vinir hans upplifðu á skírdagskvöld, áður en Jesús var handtekinn og dæmdur til dauða. Hér er hægt að lesa kaflana í Jóhannesarguðspjalli um orðin sem Jesús fór með og minnti lærisveina sína á að brauðið og vínið tákna hans eigin líkama og blóð.

Hér er gott að undirbúa samtalið með því að lesa vel kaflana í “Hér stend ég” um hvernig Lúther vildi leggja áherslu á að trúin væri það sem á stað í hjartanu og snérist um sambandið milli einstaklingsins sjálfs og Guðs. Prinsippið hér er að engan millilið þarf milli manneskjunnar og Guðs – þess vegna voru prestar, biskupar, páfar og munkar, eða kenningar kirkjunnar, ekki nauðsynlegir í augum Lúthers. Það sem skipti máli var einstaklingurinn og áhrifin sem hann leyfði Guðs orði að hafa á sitt eigið líf.

Hluti af þessu var að Biblían sjálf og helgiþjónustan í kirkjunni átti ekki heldur að hafa neina milliliði fyrir fólk að njóta. Þess vegna lagði Lúther mikla vinnu í að ÞÝÐA Biblíuna yfir á sitt eigið móðurmál sem var þýska – en áður hafði Biblían bara verið fáanleg á latínu, sem var alþjóðlegt mál kirkjunnar. Einnig voru messurnar allar á latínu, en því vildi Lúther breyta – hann vildi að allir sem væru viðstaddir hefðu tök á að njóta helgihaldsins og taka þátt í því.

Hér er tækifæri til að fara yfir söguna um hvernig Lúther ákvað að standa í fæturna og mótmæla aflátsbréfasölu munksins Jóhanns Tetzels. Lesið kaflann í ,,Hér stend ég” sem fjallar um aflátssöluna og hvernig Lúther fannst það kolröng leið til að boða fagnaðarerindið. Leggja má t.d. áherslu á að fyrir Lúther snerist þetta um djúptrúarleg atriði og hann var búinn að pæla mikið og rannsaka eigin trú og hjarta – sem er stundum kallað trúarbarátta.

Til leiðbeinandans
Leikur
Iðja

Söngæfing: Samverunni lýkur með söngæfingu sem tekur eins langan tíma og leiðtoginn telur þurfa.
Ef til vill þarf að eyða meiri tíma í undirbúning söngleiksins og má þá taka eins margar samverur undir þann undirbúning eins og þurfa þykir.