Hjálpargögn: Rebbi og Mýsla
REBBI : Hæ krakkar! Gaaaaman að sjá ykkur . . . Nei ég verð að segja ykkur soldið!!! Ég er svo ótrúlega spenntur að ég er að springa!
MÝSLA: Hæ krakkar! Hæ Rebbi – ertu að springa?
REBBI: Já hæ Mýsla (nennir eiginlega ekki að tala við hana og heldur áfram að tala við krakkana) – Vitiði hvað?! Ég sá svolítið ótrúlega merkilegt í sjónvarpinu í gær! Það var þáttur um mig!!! Hefur einhvern tíma verið þáttur um ykkur í sjónvarpinu?? Neeei. En það var sko þáttur um mig. Þetta var ekkert smá merkilegt! Finnst ykkur það ekki??
(Vonandi taka krakkar undir að það sé merkilegt)
MÝSLA: Haaa? Var þáttur um þig Rebbi?
REBBI: Jááá! (á innsoginu)
MÝSLA: Og talaðirðu um hvað þér finnst gaman í sunnudagaskólanum?
REBBI: Nei. Eða sko – þátturinn var ekki um mig, Rebba – heldur um hvers konar refur ég er. Annars hefði ég örugglega talað um það. Og krakkar . . .
MÝSLA: Hvers konar refur? Meinarðu þá hress refur? Skemmtilegur refur? Hávaðarefur?
REBBI: Nei Mýsla, ohh – þú ert stundum svo vitlaus. Nei – veistu – ég er RAUÐ-REFUR.
MÝSLA: Rauð-refur? Meinarðu að þú sért rauðhærður?
REBBI: Neiii!! Döh. Ég er RAAAAUUUÐ-REFUR. Það eru sko miklu merkilegri refir en allir hinir refirnir. Rauðrefir eru gáfaðri og fljótari og fallegri og bara . . . Betri refir.
MÝSLA: Nú? Af hverju ?
REBBI: Af hverju?? Við . . . við bara erum það! Það var sagt í sjónvarpinu. Með svo glansandi feld og glæsilegir.
MÝSLA: Hahaha! Svona diskórefir. Allt í lagi. Ert þú svona Páll Óskar í refalandi?
REBBI: Æji Mýsla! Nei – oooh þú skilur þetta ekki, enda ertu bara mús en ekki merkilegur refur eins og ég.
MÝSLA: Fyrirgefðu?? Hvað sagðirðu Rebbi. Er ég BARA mús
REBBI: Já. Og ég er að tala við krakkana og þú mátt ekki vera með.
MÝSLA: Veistu það Rebbi, að það er enginn merkilegri en annar. En það eru sumir hins vegar hræðilega merkilegir með sig
REBBI: Uuuu . . . Hvað þýðir það?
MÝSLA: Veistu það ekki? Sjálfur RaaaauðRefurinn??
REBBI: Eeehh . . . Jújú . . . Þaaaaað þýðiiir . . . uuummmm
MÝSLA: Montinn! Það þýðir að vera montinn! Sjálfumglaður. Drjúgur með sig. Og eiginlega Kjáni.
REBBI: Haaa?!
MÝSLA: Og veistu hvað er eitt það ljótasta sem hægt er að segja ?
REBBI: Nei? Biddu ég ætlað giska – . . . rassaprump? Nei – táfýla!
MÝSLA: Eitt það ljótasta sem hægt er að segja er “þú-mátt-ekki-vera-með”. Að útiloka einhvern er ljótt – því þá líður manni svo illa að mega ekki vera með
REBBI: Ó (niðurlútur) Já. Það er satt.
MÝSLA: Manstu eftir laginu “hver hefur skapað blómin björt . . .” – Þar syngjum við “hver hefur skapað þig og mig . . . Guð á himninum” Guð skapaði okkur öll og honum þykir jafn vænt um okkur öll. Því við erum öll merkileg og dásamleg. En ekki bara einhver einn.
REBBI: Það er satt. (vælir) Fyrirgefðu Mýsla hvað ég var ótrúlega . . .
MÝSLA: Montinn? Merkilegur meððig?
REBBI: Mikill bjáni.
MÝSLA: Ég fyrirgef þér Rebbi minn. En það er mikilvægt að muna að Guði og Jesú þykir jafn vænt um okkur, hvort sem við erum með svart hár, ljóshærð, sköllótt, rauðhærð eins og þú . . .
REBBI: . . .Eða gráhærð eins og þú. Mýsla – hvað ertu eiginlega gömul?? Eru ekki bara ömmur gráhærðar?
MÝSLA: Æhj. Rebbi minn. Ég er bara svona. Við mýsnar erum svona á litinn. En eigum við ekki að syngja núna öll saman – “Hver hefur skapað blómin björt . . .”
REBBI: Jú gerum það. Öll saman.