Biblíutexti:
Á þriðja degi var brúðkaup í Kana í Galíleu. Móðir Jesú var þar. Jesú var og boðið til brúðkaupsins og lærisveinum hans. En er vín þraut segir móðir Jesú við hann: „Þeir hafa ekki vín.“
Jesús svarar: „Hvað viltu mér, kona? Minn tími er ekki enn kominn.“
Móðir hans sagði þá við þjónana: „Allt það sem hann segir ykkur, það skuluð þið gera.“
Nú voru þar sex vatnsker úr steini samkvæmt reglum Gyðinga um hreinsun og tók hvert þeirra tvo mæla eða þrjá.
Jesús segir við þá: „Fyllið kerin vatni.“ Þeir fylltu þau á barma. Síðan segir hann: „Ausið nú af og færið veislustjóra.“ Þeir gerðu svo. Veislustjóri bragðaði vatnið, sem var orðið vín, og vissi ekki hvaðan það var en þjónarnir, sem vatnið höfðu ausið, vissu það. Þá kallaði veislustjóri á brúðgumann og sagði: „Allir menn bera fyrst fram góða vínið og síðan hið lakara er menn gerast ölvaðir. Þú hefur geymt góða vínið þar til nú.“
Þetta fyrsta tákn sitt gerði Jesús í Kana í Galíleu og opinberaði dýrð sína og lærisveinar hans trúðu á hann. Jh. 2.1 – 11
Markmið:
Í þessari hugleiðingu viljum við benda á trúna sem er miðlæg í þessum texta. Að hafa trú merkir það sama og að leggja traust sitt á það sem við teljum að muni hafa mikilvæg áhrif á líf okkar. Vonin tengist trúnni líka á þann hátt. Textinn sem við lesum hér gefur okkur merki um mikilvægi þess að trúa því að Guð sé alltaf nálægur og að hann opinberist okkur í gegnum verk sín.
Hugleiðing:
Hér er Jesús staddur með móður sinni og lærisveinum í brúðkaupi og gleðst með veislugestum.
Það er fallegt og mikilvægt að taka eftir því að móðir hans er fyrsta manneskjan, sem minnst er á í guðspjallinu, sem sýnir algert traust til Jesú. Hún er fyrsta persónan í frásögninni til þess að sýna að rétt viðbrögð við nærveru Jesú séu þau að treysta á orð hans. Hún hvetur hann til þess að sýna mátt sinn og talar af svo miklu öryggi að þjónarnir mótmæltu því ekki að færa honum vatnskerin.
Þetta er fyrsta táknið sem Jesús gefur lærisveinunum um mátt sinn. Mikilvægt er að taka eftir viðbrögðum Jesú sjálfs þegar móðir hans biður hann að veita fólkinu vín.
Hann segir henni að hans tími sé ekki enn kominn og vísar með því til framtíðar.
Upphafið í formálanum segir dýrðina opinberast þegar hin fyrri gjöf muni fullkomnast.
Þar er verið að tala um gjöf Guðs sem við lesum um í Gamla testamentinu þegar Guð færir Móse gjöf sína á fjallinu Sínaí. Sú gjöf var í raun loforð um að fólkið mætti vænta þess að inn í veröld þeirra myndi von bráðar berast hjálp.
Þessi tengsl leggja áherslu á þrjú hugtök: sáttmála, loforð og traust. Öll vitum við hvers virði traustið er og það reynum við í samskiptum okkar. Það er náðargjöf að geta treyst öðrum aðila fyrir tilfinningum sínum og hugsunum. Öll berum við í hjörtum okkar vonir og væntingar þess að dagurinn fari vel og að markmið okkar og ætlanir nái fram að ganga, að dagurinn beri með sér gleði og birtu.
Með því að treysta á orð Jesú og loforð hans um eilífa nærveru sína finnum við styrk til þess að takast á við daginn og við getum fundið innra með okkur mátt til þess að vinna ótrúlegustu verk.
Jesús sannar fyrir lærisveinum sínum að hann búi yfir afli sem liggur ofar þeirra getu. Í því er fólgin opinberun þess að hann sé ekki af þessum heimi kominn. Hann sé annars eðlis. Þegar Jesús segir móður sinni að tími hans sé enn ekki kominn vísar hann til hlutverks síns. Hann gefur vísbendingu um að tilgangur veru hans hér á jörðu sé að opinbera dýrð Guðs, tilvist hans og nærveru.
Texti og frásögn Biblíunnar gefur okkur þetta sama loforð: Að við megum treysta því að Guð sé til og að hann vaki yfir verkum okkar hvern dag.
Jesús segir okkur að treysta því að Guð muni vel fyrir sjá og sannar það að lokum þegar hann á krossinum opinberar dýrð Guðs endanlega. Að máttur hans nái yfir dauða og gröf.
Traust mannsins á kærleika og náð Drottins er gjöf Guðs til okkar. Guð hefur gefið okkur loforð með sáttmála sínum um það að hann verði okkur alltaf nálægur og í því trausti liggur trúin. Í bæninni leggjum við traust okkar á orð Guðs í Drottins hendur vegna þess að þar finnum við von og styrk.
Til umhugsunar:
Hér væri gott að ræða um traust og trú. Vonin er einnig miðlæg hér vegna tilvísunar Jesú til framtíðarinnar. Af hverju trúum við og í hverju er trú okkar fólgin? Þörfnumst við sannana til þess að trúa? Hvað er það í hjarta okkar sem segir okkur að við trúum og hver er grundvöllur trúar okkar? Þetta eru auðvitað stórar og erfiðar spurningar en þær leiða okkur líka inn í fjölbreyttar umræður. Til dæmis mætti ræða um það, hvað það er að vera jafningi, hvernig heilbrigð og eðlileg samskipti eiga að vera, hvernig við erum sjálf trúverðug og traustsins verð, hvað er að vera góður vinur o.s.frv. Hvernig sönnum við vináttu okkar? Hvað felst í hugtökunum sáttmáli, loforð og traust? Birtir bænin þessa þætti á einhvern hátt?
Hugmyndir að efni:
• Traustleikir
• Kókó-indverskur eltingaleikur
• Viltu giftast mér
Tillögur að söngvum:
• Dag í senn, nr. 19
• Ég fyllist gleði, nr. 38
• Heyr þann boðskap, nr. 56
• Enginn er sem þú, nr. 31
• Sál mín lofar þig, nr. 94
• Glory to the father, nr. 50
