Flokkur: Hlutbundin kennsla

(Mattheusarguðspjall 5.13)

Hlutur

Saltstaukur úr gegnsæju gleri.

Kennsla

Vitið þið að einu sinni sagði Jesús að við ættum að vera salt?

Sýnið krökkunum saltstaukinn og spyrjið: Hverjir hafa smakkað salt?

Leyfið þeim sem vilja að fá nokkur korn á handarbakið til að sleikja af. Hvernig finnst ykkur saltið vera á bragðið.

Hvers vegna ætli Jesús hafi sagt að við værum salt?

Saltið er kannski ekki gott á bragðið eitt og sér en þegar það er sett Í mat þá bragðast maturinn betur. Þegar Jesús sagði að við ættum að vera salt meinti hann að við ættum að hafa góð áhrif eins og saltið hefur góð áhrif á matinn.

Hvernig höfum við góð áhrif?

            Hvar getum við haft góð áhrif?

            Gefið börnunum tíma til að svara.

Hlutur

Blaðra og lítill taflmaður, karl úr lúdóspili eða einhverju sambærilegu. Undirbúningur: Setjið taflmanninn eða lúdókarlinn inn í blöðruna áður en þið segið söguna. Verið búin að blása blöðruna aðeins upp áður en þið segið söguna og haldið fyrir blástursopið.

Kennsla

Ég ætla að segja ykkur sögu úr Biblíunni.
Einu sinni var maður sem hét Jónas. Honum brá mikið einn daginn þegar hann fékk skilaboð frá Guði (togið sitthvoru megin við blástursopið á blöðrunni þannig að það heyrist ískur í smástund). Jónasi brá vegna þess að Guð sagði honum að fara til borgar sem hét Níníve. Fólkið í Níníve var búið að gleyma kærleikanum. Það var ekki gott hvert við annað og hegðaði sér illa. Guð sagði Jónasi að fara og segja fólkinu að það yrði að haga sér betur og Guð væri reiður við það. Jónas vildi alls ekki gera (sleppið öllu loftinu úr blöðrunni). Og hann ákvað að flýja frá Guði. Hann fékk að far með mönnum á fiskibáti sem ætluðu að sigla til útlanda. Þegar báturinn var kominn á sjóinn kom skyndilega mjög vont veður, mikill vindur (biðjið börnin að búa til vind með því að blása). Og öldurnar á sjónum urðu hærri og hærri (biðjið börnin að búa til öldur með höndunum. Meðan óveðrið geysar í sunnudagaskólanum blæs leiðbeinandinn upp blöðruna þar til hún verður stór. Bindið fyrir blástursopið meðan þið segið næsta hluta sögunnar). Jónas sagði við mennina: Þetta veður er mér að kenna af því ég er á flótta frá Guði. Hendið mér í sjóinn og þá verður veðrið aftur gott og þið komist þangað sem þið viljið sigla. Fyrst vildu mennirnir ekki hlusta á Jónas en svo gáfust þeir upp og hentu honum í ólgandi hafið. Um leið og þeir gerðu það varð veðrið betra en þá kom fiskur sem var jafn stór og hvalur, gleypti Jónas í einum munnbita. Jónas var lifandi í maga stóra fisksins og fiskurinn synti út um allt (sýnið það með blöðrunni og látið taflmanninn/lúdókarlinn hringla inni í blöðrunni). Svo allt í einu spýtti fiskurinn Jónasi í land (sprengið blöðruna, leyfið karlinum að detta í gólfið og biðjið börnin að hjálpa ykkur að leita að honum. Þegar þið hafið fengið taflmanninn/lúdókarlinn aftur haldið þið áfram með söguna). Jónas áttaði sig strax á að hann var kominn til Níníve og vissi að það þýddi ekkert annað en að hlýða Guði (Réttið út handlegginn. Hafið lófann flatan og látið hann snúa upp. Látið taflmanninn/lúdókarlinn ganga eftir handleggnum í átt að hendinni og látið hann staðnæmast um það bil þar sem púlsinn er). Jónas talaði við fólkið í Níníve og það hlustaði mjög vel á hann (réttið fingurna í átt að lúdókarlinum eins og þeir séu fólk). Þegar fólkið heyrði skilaboðin frá Guði varð það mjög leitt, sá eftir öllu saman og bað Guð að fyrirgefa sér (kreppið fingurna). Og fólkið mundi þá aftur eftir kærleikanum, lærði að elska hvert annað og það fann og vissi að Guð hafði fyrirgefið því (Látið fingurna dansa).

Hlutur
Lítil budda með tveimur krónum í.
Kennsla:
            Í dag tók ég með mér litla peningabuddu og ég ætla að sýna ykkur hvað ég á mikinn pening í henni. Opnið budduna og kíkið ofan í. Þetta er nú ekki mikið. Sýnið krökkunum krónurnar. Veit einhver hvað þetta er mikið? Ein króna er minnsti peningur sem til er á Íslandi og þetta eru tvær krónur!! En þessar tvær krónur minna mig á svolítið sem ég las. Einu sinni sá Jesús margt ríkt fólk gefa mikla peninga til musterisins/kirkjunnar (á dögum Jesú var kristin kirkja ekki til). Þar sá hann fátæka ekkju (ekkja er kona sem er búin að missa manninn sinn). Þessi fátæka kona gaf tvo smápeninga, eins og þessar tvær krónur hérna. Ríka fólkið gaf mikinn pening en fátæka ekkjan bara tvær krónur. Samt sagði Jesús að hún hafi gefið mest. Þá meinti hann að hver einasta króna skipti ekkjuna miklu máli, miklu meira máli en fyrir fólkið sem átti nóga peninga. Samt gaf hún það sem hún átti.

Hlutur
Í dag þarf ekki hlut heldur velur sunnudagaskólaleiðtoginn eitt barn úr röðum sjálfboðaliða.
Kennsla
Segðu við börnin: Í dag vantar mig einn sjálfboðaliða til að hjálpa mér aðeins á eftir. Eftir að sjálfboðaliðinn hefur verið valinn útskýrirðu að þú munir kalla hana/hann til þín á eftir.
Nú ætla ég að segja ykkur sögu. Einu sinni voru vinir Jesú að rífast um hver þeirra væri mestur og merkilegastur þegar þeir kæmu í himnaríki. Þeir voru mjög stoltir af sjálfum sér og hver og einn hélt að hann hlyti að vera merkilegastur. Þeir spurðu Jesú hvað honum fyndist en í stað þess að velja einn af lærisveinunum gerði hann þetta …

Farið og sækið sjálfboðaliðann ykkar og stillið honum/henni fyrir framan hópinn. Jesús sótti barn og setti fyrir framan vini sína og sagði: Sannlega segi ég yður: Þér komist aldrei í himnaríki nema þér snúið við og verðið eins og börn. Hver sem auðmýkir sig og verður eins og barn þetta, sá er mestur í himnaríki. Hver sem tekur við einu slíku barni í mínu nafni tekur við mér.
Er það ekki merkilegt. Jesús sagði vinum sínum, lærisveinunum að vera eins og börn? Hvað átti Jesús við? – Hann átti við að ung börn eru sjaldan að keppast eða metast en sumir fullorðnir eru of uppteknir af því. Þeir vilja ráða, eiga meiri peninga og vera merkilegir í augum annarra. En Jesús sagði það það væri ekki það sem skipti máli. Jesús sagði að það sem skiptir mestu máli í augum Guðs og í himnaríki sé að vera auðmjúkur og með hreint hjarta eins og lítið barn.

Hlutir

Sparibaukur með smápeningum í (má vera lítill poki en helst ekki gegnsær). Klippið út svart hjarta og rautt hjarta og látið í pokann með peningunum.

Kennsla

Látið klingja í peningunum í bauknum og leyfið börnunum að giska á hvað er í honum. Alveg rétt. Peningar.

Nú langar mig að segja ykkur sögu af manni sem átti mikið af peningum en fáa vini. Hann hét Sakkeus.

Sakkeus vann við að safna peningum fyrir konunginn. Hann tók hluta af peningunum sem fólkið átti og lét konunginn hafa. Það heitir skattur. Sakkeus tók stundum meiri pening af fólki en hann átti að gera og stakk þeim peningunum í vasann sinn. Það heitir að stela. Þess vegna átti Sakkeus ekki marga vini. Fólkið treysti honum ekki. Hann vildi eiga vini en honum þótti bara of vænt um peningana sína. Sakkeusi leið oft illa í hjartanu og vildi eiga vini (sýnið svarta hjartað). En hver vill eiga vin sem stelur af manni?

Dag einn heyrði Sakkeus að Jesús væri að koma í bæinn og hann ákvað að fara og sjá þennan fræga mann. Þegar Sakkeus kom niður í bæ var svo margt fólk þar að hann gat ekki séð Jesú, enda var hann mjög lágvaxinn. Þessvegna klifraði hann upp í stórt mórberjatré. Þar sá hann Jesú vel. Þá gerðist svolítið óvænt. Allt í einu leit Jesús upp í tréð og sagði: Sakkeus, komdu niður. Í dag ætla ég að koma í heimsókn til þín.

Heimsókn til mín? Hugsaði Sakkeus. Jesús veit hver ég er en samt vill hann vera vinur minn?

Og þeir fóru heim til Sakkeusar og fengu sér að borða. Sakkeus kynntist Jesú og þá leið honum vel og langaði til að vera góður maður aftur. Hann sagði að allir sem hann hefði tekið of mikinn pening af mættu koma til hans og hann myndi borga þeim fjórum sinnum meira til baka. Hvers vegna sagði hann það? Vegna þess að honum leið miklu betur í hjartanu sínu (sýna rauða hjartað) því hann hafði eignast sannan vin, Jesú.